با فرارسیدن نوروز 1400 از مرز یک قرن عبور کرده و به سالی جدید ورود خواهیم کرد،سالی که آغازش خوشایند هیچ یک از انسان های کره زمین نبود .
جهان یک سال طاقت‌فرسا را پشت سر گذاشت و حالا دومین سالی است که تمام دنیا با یک مهمان ناخوانده به نام کووید 19، همنشین است و امید آن داریم که با پایانش همه ناامیدی های سال 99 نیز تمام شود.
نوروز مهم‌ترین جشن ملی ایرانیان است که همه‌ی مردم قبل از فرا رسیدن بهار، در تلاش برای تدارکات آن هستند. آیینی که امروز به عنوان آداب نوروز برگزار می‌شوند برگرفته از جشن نوروز در ایران باستان هستند.
از قدیم الایام رسم بر این بود که در نوروز ایرانیان به یکدیگر هدیه هایی از هنرهای دستی وسنتی خود ویا خوراکی های سالم دست سازشان را میدادند که با نام عیدی ،شادی زیادی را برای یکدیگر به ارمغان می آوردند.
در شهرگنبدهای فیروزه ای که مهد هنر و تمدن ایران زمین است ،صنایع دستی گستره ای جهانی دارد که هرجا سخن از هدیه دادن می شود بهترین گزینه صنایع دستی است که مورد استقبال قرار میگیرد.
در بهار 1400 ،اصفهان که چند سالی است نام شهرجهانی صنایع دستی را یدک می کشد،میزبان نخستین جشنواره بین المللی صنایع دستی ایران است که در راستای اهداف و سیاست‌های کلان معاونت صنایع دستی و تأکید وزیر میراث فرهنگی در جهت فرهنگ سازی، گفتمان‌سازی و ترویج هنرهای اصیل ایرانی برگزار خواهدشد.
معاون صنایع دستی و هنرهای سنتی وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی دراین خصوص میگوید: این رویداد را تنها یک رویداد فرهنگی هنری نمی‌دانیم بلکه صنایع دستی می‌تواند تبدیل به یک دیپلماسی فرهنگی شود و در زمانی که با تهدیدها و تحریم‌ها مواجه هستیم به خوبی در روابط بین‌الملل نقش‌آفرینی کند و در دوران پساکرونا این جشنواره می‌تواند سبب اقتدار هنر ایرانی باشد زیرا هنر تحریم‌ناپذیر است و صنایع دستی فصل جدید در روابط بین‌الملل ایجاد خواهد کرد.