خوزستان شهر ملی صنایع دستی
اهواز – شهر ملی مینای صبی
اهواز تنها نقطه‌اي در جهان است كه مينايش با دست ساخته مي‌شود و روي طلا و نقره شكل مي‌گيرد. ميناي اهواز را «ميناي صبي» مي‌نامند زيرا اين مينا از هزاران سال پيش به دست صنعتگران مندايي يا پيروان حضرت يحيي(ع) ساخته مي‌شده است. هنر ميناكاري نسل‌به‌نسل در ميان مندايي‌ها يا صائبين چرخيده تا به امروز رسيده است؛ شهر اهواز از سال 1398 به نام شهر ملي مينای صبی خوانده مي‌شود. صائبين به ميناكاران شهرت دارند و صنايع‌دستي اول آنها هم ميناي صبي يا طلاي صبي است. اين مينا روي طلا با عيار بالا و نقره با خلوص بالا كار مي‌شود، قلم‌زني دارد و نقش‌هايش ساده اما در ساحت معنا فراخ‌تر است. شتر، نخل، بلم، قايق و كشتي، طاق كسري، پل سفيد اهواز، شير سنگي بابل ميناي صبي را مزين مي‌كنند.
دزفول – شهر ملی کپوبافی
کپوبافی، هنر دست بانوان خوزستانی است. در واقع خاستگاه این صنعت دستی، دهستان شهیون در شمال دزفول است. روستای پامنار از توابع این دهستان نیز در این زمینه شهرت زیادی دارد. مواد اصلی ساخت کپو از این روستا به دست می آید. از شش هزار سال پیش و در زمان تمدن ایلامی ها، کشت خرما در ایران و در نزدیکی شوش قدیم رواج داشت. از آن زمان نخل خرما در تولید محصولات متنوعی به کار می رفت.آنچه در کپوبافی اهمیت دارد، کرتک است. کرتک گیاهی خودرو است. این گیاه در حاشیه ی رودخانه ها، نهرها و دشت های مناطق باتلاقی و گرمسیری به مقادیر زیاد یافت می شود. کرتک علفی هرز است که ساقه ای بلند، لاغر و کشیده شبیه گندم دارد. کرتک مانند نی، بند بند است. حجم زیادی از این گیاه در دزفول به خصوص روستای پامنار رشد می کند.کپوبافی با پیچیدن برگ خرما به دور نی های مردابی به شکل فتیله ای و پیچ دار بافته می شود. این شیوه ی بافت، از قابلیت فرم دهی زیادی برخوردار است. همین موضوع موجب شده که محصول نهایی کپوها، بسیار متنوع باشند. دزفول در سال 1398 بعنوان شهر ملی کپوبافی ثبت گردید.